Spotkanie poetyckie i otwarcie wystawy fotografii Magdaleny Jóźwiak pt. „Łąka gada”.

Magdalena Jóźwiak ukończyła filologię angielską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i pracuje zawodowo jako lektorka języka angielskiego. Poza pracą dydaktyczną pisze oraz fotografuje.
Zadebiutowała indywidualną wystawą fotografii pt. „Przypomnienia” w galerii toruńskiego Domu
Muz 1996 roku. W tym samym roku została finalistką 32 Studenckiego Festiwalu Piosenki
Studenckiej w Krakowie, gdzie wykonała między innymi utwór do własnego tekstu.
Fotografie prezentowała na kilkunastu wystawach (w tym sześciu indywidualnych), a kilka ukazało
się w różnych publikacjach. Zarówno jej teksty, jak i zdjęcia zostały kilkakrotnie uhonorowane na
ogólnopolskich konkursach. W 2013 roku zajęła drugą nagrodą w Turnieju Jednego Wiersza w
ramach Festiwalu Złoty Środek Poezji w Kutnie. W 2015 roku była finalistką 10 edycji „Połowu”
zorganizowanego przez Biuro Literackie. Wybór wierszy autorki ukazał się m.in. w Akancie,
Pocztówkach Literackich Maliszewskiego (na stronie Miesięcznika Odra) i w Toposie.

„Śledząc od lat fotograficzną i poetycką twórczość Magdaleny Jóźwiak, mogę z przekonaniem
stwierdzić, że w jej pracach widać niebywały zmysł obserwacji i ogromną wrażliwość, a ta jest
przestrzenią, w której rodzi się sztuka. Delikatna struktura postrzegania świata zmienia życie w
obserwację, penetrację jego jasnych, szarych i ciemnych stron. Autorkę cechuje swoboda poruszania się w czasie i własnej przestrzeni twórczej skoncentrowanej wokół obrazu i słowa.
Posługując się aparatem fotograficznym i słowem tworzy zapis emocji i wrażeń wywołanych
przez obserwację natury, która jest dla niej głównym źródłem inspiracji. Fotografie M. Jóźwiak nie
noszą śladów komplikacji czy technicznych zabiegów możliwych dziś dzięki narzędziom
graficznym komputera. Te prace są gotowe do prezentacji albumowej bądź wystawowej w
swojej surowej formie. To wycięte z obserwowanej rzeczywistości kadry barwnej rejestracji
malarskiego wręcz zauroczenia o impresjonistycznym rodowodzie. Można śmiało powiedzieć, że
autorka prac znalazła swój styl i świetnie nim operuje.
Pobrzmiewa w tych pracach fortepian Chopina. Odnajdziemy ślady jego muzyki pośród
jaskrawości maków, strzelistości traw czy rozmycia chmur w odległych planach. Tym nagłym
spojrzeniom chwytającym chwilę towarzyszą oczywiście emocje, które autorce udaje się skutecznie utrwalać zarówno obrazem, jak i słowem. Jak podkreśla fotografuje „w zróżnicowanych warunkach atmosferycznych i o różnych porach doby”. Ważne są dla niej  „światło, gra ostrością i eksponowanie różnych planów, kompozycja, wykorzystanie koloru, plamy i linii”. Nie aranżuje, nie umawia się ze zdarzeniem, przedmiotem, porą roku, słońcem czy deszczem...
W poezji często stosuje spokojną i oszczędną formę, a jej wiersze przypominają o świecie pierwotnej wrażliwości. Ma dar poetyckiego opisywania tego co widzi, nagłych odczuć czy spostrzeżeń. Jak sama mówi: „przy pomocy kilku słów można namalować obraz.”
Widać to  np. w wierszach „łąka gada”, „łąka” czy w wierszu bez tytułu:

łąka gada
 
fioletowo
żółto
biało

łąka

wiatr skłania
kwitnące głowy

***

czerwona plama maka
punkt
pośród morza zieleni

Można stwierdzić, że słowa i obrazy nawzajem się tu uzupełniają.

Dariusz Grożyński

Załączone prace Magdaleny Jóźwiak pochodzą z cyklu fotograficznego pt. „Łąką malowane”