Miedzyń Prądy 18 gru 2021 | Redaktor
Pola Negri patronką ulicy na bydgoskich Prądach

Pola Negri by Abbé, 1921/Wikipedia, domena publiczna

Decyzją bydgoskich radnych uliczka z zabudową jednorodzinną, dotąd będąca sięgaczem ul. Teodora Ociepki, będzie nosić imię gwiazdy kina niemego - Poli Negri.

Aktorka urodziła się w Lipnie, miała jednak związki również z Bydgoszczą: w 1920 roku kupiła  kamienicę przy ul. J. Zamoyskiego 8. Budynek do 1922 r. był pod jej osobistym zarządem; mieszkała tu jej matka, Eleonora Chałupiec. O wizytach gwiazdy kina w Bydgoszczy pisała lokalna prasa. 

Negri upamiętnia tablica zamontowana na ścianie kamienicy.

Pola Negri to artystyczny pseudonim Apolonii Chalupec polskiej aktorki teatralnej i filmowej, międzynarodowej gwiazdy kina niemego. Urodziła się w 1896 roku w Lipnie. Jej ojciec był Słowakiem. Po jego zesłaniu przez rosyjskie władze na Sybir w 1902 roku Pola wraz matką przeprowadziła się do Warszawy. Tam zaczęła uczęszczać na lekcje tańca i gry aktorskiej. W 1912 roku zadebiutowała w warszawskim Teatrze Małym. Udany debiut umożliwił jej występy w innych warszawskich teatrach, w których szybko zdobyła  dużą popularność. W 1914 roku, znane studio filmowe „Sfinks”  zaproponowało jej  współpracę. Debiutowała w filmie „Niewolnica zmysłów” w 1914 roku. Wystąpiła także w innych polskich filmach jak „Żona”, „Studenci” czy „Bestia”. W 1917 wyjechała do Berlina, gdzie  występowała u Maxa Reinhardta. Kontakt z reżyserem Ernstem Lubitschem okazał się przełomowy dla kariery Poli Negri. Międzynarodową sławę zyskała po rolach w niemieckich filmach: „Oczy mumii”, „Carmen”, „Madame du Barry”, „Sumurun”. W 1923 przybyła do Hollywood i wystąpiła m.in. w filmach, „Hiszpańska tancerka”, „Cesarzowa”, „Hotel Imperial”, „Miłość aktorki” i wielu innych.

Pola Negri w 1943 roku/Andrew L. Stone Productions/United Artists - Collection of Mariusz Kotowski, Wikipedia, domena publiczna

W Stanach Zjednoczonych była uważana za jedną z największych gwiazd kina niemego. Podobnego sukcesu, z powodu silnego obcego akcentu i niskiego głosu, nie odniosła w filmach dźwiękowych. Powróciła zatem do Niemiec, gdzie kontynuowała karierę. Przed wybuchem II wojny światowej ponownie wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Po długiej przerwie, za namową przyjaciółki zagrała jeszcze w filmie  „Księżycowe prządki” (1964),  w Londynie, gdzie kręcono zdjęcia, witano ją bardzo entuzjastycznie, jako żywą legendę kina. Zmarła w 1987 roku  w Teksasie.

Notka biograficzna za: Urząd Miasta Bydgoszczy (Bydgoszcz.pl)

Redaktor

Redaktor Autor

Redaktor