Jak pokrzywdzony zostaje oskarżonym. Absurdy obrony koniecznej w Polsce [KOMENTARZ]

Sprawa nożem odgonionego włamywacza została uznana przez sąd za przekroczenie granic obrony koniecznej, a to, że napastnik wyważył drzwi, a mężczyzna bronił siebie i żony i nie miał czasu na znalezienie np. miotły zamiast noża, to wszystko sądu nie przekonało. Sąd nie skorzystał także z zastosowania kary w zawieszeniu.

Jeszcze trudniejsza była sprawa Tomasza Greczkowicza, który jest chory na cukrzycę, bronił się przed większym od siebie napastnikiem (z wysoko postawionej rodziny w kręgach lewicowych i biznesowych), uderzył lub nawet tylko odepchnął agresora (ten wcześniej Greczkowicza opluł i sugerował atak, zaciskając pięści) i tu zaczęły się schody… A właściwie zaczął się chodnik lub betonowy kosz, o który głową uderzył pijany napastnik. Mężczyzna zmarł w szpitalu. Pech chciał, że Greczkowicz odbył jedną w życiu profesjonalną walkę MMA. Media sprzyjające rodzinie Zająców podchwyciły temat. Śmiertelny cios zawodnika MMA brzmiał wystarczająco przekonująco dla chciwych sensacji odbiorców podkręconych medialnie treści.

Sąd I i II instancji nie wziął pod uwagę casusu obrony koniecznej, ale nieumyślne spowodowanie śmierci. Jeśli sąd nie weźmie na serio stanu chorobowego Greczkowicza (cukrzyca) i opinii powołanych przez sąd biegłych (ci uznali, że Greczkowicz nie może odbywać kary w warunkach izolacji przy takim stadium choroby), to wyrok brzmi jednoznacznie: 20 miesięcy więzienia (bez zawieszenia!). 

Warto było się bronić? Zapytaliśmy o to mecenasa Adama Gomołę, który wielokrotnie wypowiadał się w sprawie obrony koniecznej i który swego czasu był adwokatem Zbigniewa Ziobry, obecnego ministra sprawiedliwości.

– Cały czas konsekwentnie twierdzę, że w tej sprawie ewidentnie mamy do czynienia z obroną konieczną, czyli odparciem bezpośredniego, nagłego, nieuchronnego ataku, który zagrażał panu Tomaszowi i który pan Tomasz Greczkowicz odparł. Natomiast to, że nałożyło się na to nieszczęśliwe zdarzenie związane z upadkiem tego człowieka, to jest już zupełnie inna sprawa. Cały czas podtrzymuję swoje zdanie, że w tej sprawie mamy do czynienia z obroną konieczną – mówi.

Sytuacja obu mężczyzn jest bardzo podobna. Bronili się i mają iść do więzienia. Pierwszy ma szansę w apelacji. Drugi już nie. Czy tak powinna wyglądać instytucja obrony koniecznej w praktyce prokuratorskiej i sądowniczej?