Ewangelia na koniec roku i koniec czasów [SŁOWO NA NIEDZIELĘ]

Niedziela - Tygodnik Bydgoski 31 gru 2017 | Redaktor

Łukasz Malujący ikonę Maryi z Dzieciątkiem/Wikipedia

Podczas dzisiejszych Mszy świętych czytana jest ewangelia według świętego Łukasza, zamykająca opowiadanie tegoż autora o narodzeniu Pana Jezusa.

Piękno liturgii: potrzeba odnowy sakralnej muzyki w Kościele [POWĘSKI NA NIEDZIELĘ]

Niedziela - Tygodnik Bydgoski 17 lis 10:37

Aniołowie ich w niebie zawsze widzą oblicze Ojca [MAKSYMILIAN POWĘSKI]

Niedziela - Tygodnik Bydgoski 29 wrz 11:08

Podczas dzisiejszych Mszy świętych czytana jest ewangelia według świętego Łukasza, zamykająca opowiadanie tegoż autora o narodzeniu Pana Jezusa. Jest to scena tak zwanego oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny, którego osobne święto obchodzimy 2 lutego (w zreformowanej liturgii nazywa się ono świętem Ofiarowania Pańskiego, ale do tego wrócimy w swoim czasie).

Cała procedura wynikała z przepisu, który znajduje się w Księdze Kapłańskiej Starego Testamentu w rozdziale 12, a mówi on że kobieta po urodzeniu chłopca zostaje przez 7 dni nieczysta, a ósmego dnia dziecko winno zostać obrzezane. Natomiast matka ma zostać w domu 40 dni od narodzin, a następnie złożyć ofiarę oczyszczenia. Na ofiarę tę należało złożyć baranka oraz młodego gołębia. Dla ubogich przeznaczona była ulga: można było złożyć dwa gołębie lub dwie synogarlice. Maryja złożyła ofiarę ubogich.

Tak się składa że zarówno w zreformowanej jak i dawnej liturgii czytana jest dziś ta sama ewangelia, tyle że w dawnej, perykopa jest krótsza i skupia się na fragmencie, w którym Symeon, trzymając w ramionach Jezusa, kieruje do Maryi proroctwo, że jest on przeznaczony na znak któremu sprzeciwiać się będą, a Najświętsza Maryja Panna otrzymuje osobistą przepowiednię że jej duszę przeniknie miecz.

Papież Benedykt XVI, w książce o dzieciństwie Jezusa, tak o tym pisze: »W tle słów o upadku i powstaniu wielu, pobrzmiewa proroctwo Izajasza (8,14), gdzie sam Bóg jest nazywany kamieniem, o który ludzie potykają się i upadają. Tak więc w zapowiedzi Męki widać głęboki związek Jezusa z samym Bogiem. Bóg i Jego Słowo – Jezus, żywe Słowo Boga – są „znakami” i wzywają do podjęcia decyzji. Sprzeciw człowieka wobec Boga ciągnie się przez całą historię. Jezus okazuje się autentycznym znakiem Boga przez to właśnie, że bierze na siebie ten sprzeciw wobec Boga i do siebie kieruje aż do sprzeciwu Krzyża«.

W naszych czasach, których wydarzenia coraz więcej wykazują podobieństw do obrazu apokaliptycznego czasów ostatecznych, słowa te stają się coraz bardziej aktualne.

Maksymilian Powęski