Wielka opera rosyjska na XXV BFO [RECENZJA]

Aleksander Borodin, kompozytor samouk (także lekarz i chemik), był jednym z najbardziej utalentowanych reprezentantów rosyjskiej szkoły narodowej XIX wieku. Współtworzył Potężną Gromadkę, sławną grupę kompozytorów, których inspirowała rosyjska muzyka ludowa, narodowa tradycja i historia.

W „Kniaziu Igorze” kompozytor nawiązał do „Słowa o pułku Igora”, czołowego zabytku literatury Rusi Kijowskiej, oddając w muzyce tej opery barwny obraz dwunastowiecznej Rusi, jeden z najtragiczniejszych epizodów walk książąt ruskich z najazdami Połowców.

Każda inscenizacja tej opery to wielkie wyzwanie i wystawiana jest na scenach muzycznych dość rzadko. Nic zatem dziwnego, że spektakl, z którym na XXV BFO przyjechała Narodowa Opera i Balet w Sofii, cieszył się tak ogromnym zainteresowaniem publiczności.

Bułgarska  inscenizacja „Kniazia Igora” w reżyserii prof. Plamena Kartaloffa liczy sobie już kilkadziesiąt lat. Nie mamy w przypadku tego spektaklu do czynienia z próbą „unowocześniania” dzieła Borodina.  Porywają przede wszystkim partie solowe bułgarskich artystów: Stanislava Trifonova w tytułowej roli Igora Światosławowicza, Gabrieli Georgievej (Jarosławna), Aleksandara Nosikova (Włodzimierz Halicki) czy Angela Hristova (chan Połowców Kończak).

Imponująca jest finałowa scena Tańców połowieckich. Kunszt bułgarskiego baletu pozostawia duże wrażenie.

W niedzielę (29 kwietnia) w ramach XXV Bydgoskiego Festiwalu Operowego Janačkova Opera – Narodni divadlo z Brna przedstawi  nieznaną w Polsce operę Bedřicha Smetany „Pocałunek”.