Na fortepianie Makimura grała tyłem i leżąc. Zakończył się Festiwal „Oko Nigdy Nie Śpi”

Spotkania „Oko Nigdy Nie Śpi” to projekt artystyczno-naukowo-społeczny realizowany przez Fundację Kultury Rozruch i Grupę Artystyczną Czarny Karzeł. Podstawę ideową wszystkich edycji opracował prof. dr hab. Zbigniew Mikołejko. Integralną częścią wydarzenia jest sympozjum  odbywające się równolegle do części artystycznej oraz rezydencje artystyczne, w których uczestniczą twórcy polscy i zagraniczni. 

Tegoroczny festiwal otworzyły w niedzielę 30 czerwca, w Galerii Miejskiej bwa, wystawa, instalacja i pokaz filmów artystów: Colette Lumiere, Marcina Giżyckiego oraz Grzegorza Pleszyńskiego z
grupą Czarny Karzeł. Następnie wszyscy widzowie spragnieni dalszych wrażeń udali się do Ostromecka, gdzie zaplanowano kolejną część imprezy. W Pałacu Starym zaprezentowali się m. in. Eriko Makimura i Kasper T. Toeplitz.

Eriko Makimura to pianistka i performerka z Japonii. Zaczęła grać na fortepianie w wieku dwóch lat. Ukończyła Kyoto City University of Arts, studiowała w Berlinie pianistykę na Uniwersytecie
Artystycznym. Laureatka wielu konkursów muzycznych.

Przyjechała do Bydgoszczy na zaproszenie Fundacji Czarny Karzeł, która organizuje festiwal „Oko Nigdy Nie Śpi”. Pobyt artystki w Bydgoszczy rejestrowała ekipa Duńskiej Filmoteki, która
tworzy film o artystce. Filmowcy ci byli także obecni z pianistką podczas jej poprzedniej wizyty w Zespole Pałacowo-Parkowym w Ostromecku w sobotę 23 marca 2019 roku.

Pianistka zagrała w Pałacu Starym, w którym mieści się Kolekcja Zabytkowych Fortepianów im. A. Szwalbego, na odrestaurowanym fortepianie warszawskiej firmy Krall i Seidler, należącym
niegdyś do Zygmunta Noskowskiego, wybitnego kompozytora, pedagoga i społecznika. Zaprezentowała się jeszcze we wtorek w hali Moderator Inwestycje w Bydgoszczy, zaadaptowanej na studio filmowe, gdzie obecnie powstaje scenografia do kolejnej produkcji Fundacji „Czarny Karzeł”. Tam miał miejsce kolejny bydgoski performance przygotowany przez artystkę oraz towarzyszący jej zespół. Eriko Makimura jest doskonałą pianistką i jeszcze lepszą performerką.

Jej specjalnością jest granie w różnych pozycjach: tyłem do instrumentu, na leżąco przed nim, czy też wykonywanie solówek palcami stóp. Te umiejętności podziwiali uczestnicy koncertów i chętnie rejestrowali różnymi urządzeniami elektronicznymi, ponieważ suche opowieści o talentach artystki wydają się czasami niewiarygodne.

Kasper T. Toeplitz to kompozytor i basista poruszający się między obszarami muzyki współczesnej, eksperymentalnej elektroniki oraz noise’u i tańca. Gra na specjalnie dlań skonstruowanym baskomputerze, preferuje procesualne formy o gęstych fakturach i wysokiej dynamice, jest liderem zespołów Sleaze Art i KERNEL - dowiadujemy się z internetowej strony o twórcach sztuki Culture.pl.

Kasper T. Toeplitz jest synem primabaleriny Krystyny Mazurówny oraz dziennikarza Krzysztofa Teodora Toeplitza. Od 1969 roku mieszka na stałe w Paryżu. W Bydgoszczy towarzyszył swojej
matce. Krystyna Mazurówna w poniedziałek miała prelekcję „Mój system wychowawczy, czyli dowód na to, że jajko jest mądrzejsze od kury”, a we wtorek wystąpiła w Oratorium „Phoebe” na
podstawie książki Agnieszki Taborskiej „Niedokończone życie Phoebe Hicks”, w reżyserii Grzegorza Pleszyńskiego i Jacka Puzinowskiego.

Muzyka zaprezentowana przez artystę z rodzinnymi tradycjami kulturalnymi, dzięki dobremu nagłośnieniu, poruszała zmysły nie tylko emocjonalnie, ale także wprost fizycznie. Liczne grono
słuchaczy delektowało się niskimi dźwiękami rozpływającymi się w ciemnościach po tarasie przy Pałacu Starym.

fot. Jacek Kargól

Tematem tegorocznej edycji była „Gra”, tematami kolejnych będą „Śmiech i Śmiesznośc”; „Chaos i Porządek”. Dotąd na festiwalu wystąpili artyści m.in. z USA, Francji, Ukrainy, Białorusi, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Szwecji, Finlandii.

Spotkania i działania festiwalowe odbywały się w Pałacu Ostromecko, Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy, Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu, Miejskim Centrum Kultury w Bydgoszczy oraz Studiu Filmowym Czarnego Karła mieszczącym się na terenie hal poprodukcyjnych firmy Moderator Inwestycje Sp. z o.o.