Bydgoski naukowiec dostał milion złotych na badania. Projekt: Delty arktyczne jak gąbki otrzymał grant
fot. UKW/Facebook
Dr hab. Michał Habel, profesor Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, otrzymał grant Narodowego Centrum Nauki (NCN) w ramach programu OPUS 27 na realizację projektu pt. Delty arktyczne jak gąbki: Jak równiny deltowe filtrują/zatrzymują osad i węgiel?
Inne z kategorii
Jak pracują urzędy w okresie świątecznym? Podajemy godziny
Most Pomorski: wybrali wykonawcę projektu
Projekt, który będzie realizowany w latach 2025–2028, ma budżet wynoszący 1 101 780 zł. Badania, prowadzone przez zespół z Wydziału Nauk Geograficznych UKW, skoncentrują się na analizie delty rzeki Mackenzie w Kanadzie, będącej jednym z kluczowych obszarów dla zrozumienia wpływu zmian klimatycznych na ekosystemy Arktyki.
Projekt dr. Habla to kolejna inicjatywa badawcza w zakresie badań polarnych realizowana na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego, który umacnia swoją pozycję jako czołowy ośrodek badań polarnych w Polsce. W ramach dotychczasowych projektów NCN, realizowanych m.in. przez dr hab. Danutę Szumińską, prof. UKW, oraz dr hab. Michała Habla, profesor UKW, uczelnia prowadzi badania w Arktyce i na Alasce, koncentrując się na problematyce zmian klimatycznych i ich wpływie na lokalne ekosystemy.
Badania zaplanowane w nowym projekcie mają na celu zrozumienie roli delty rzek Arktyki w procesach filtracji i zatrzymywania osadów oraz węgla organicznego. Równiny deltowe, takie jak te w obrębie rzeki Mackenzie, mają kluczowe znaczenie w magazynowaniu wody, regulacji przepływu osadów oraz składników odżywczych, co ma wpływ na zdrowie ekosystemów w regionie Arktyki.
Zmiany klimatyczne, w tym intensywne topnienie wiecznej zmarzliny, prowadzą do uwalniania ogromnych ilości osadów bogatych w materię organiczną do rzek arktycznych. Zjawisko to powoduje zmiany w składzie chemicznym wód oraz w aktywności biologicznej mikroorganizmów, co wpływa na ekosystemy wodne i ich faunę.
Projekt dr. Habla obejmuje również zastosowanie nowoczesnych metod, takich jak obrazowanie satelitarne terenów podmokłych (Wetland InSAR) oraz modelowanie hydrauliczne 3D, które umożliwią dokładne śledzenie ruchu cząsteczek osadów w wodzie. Te innowacyjne technologie pozwolą na uzyskanie obrazów wysokiej rozdzielczości, które pomogą w analizie łączności hydrologicznej w ekosystemach Arktyki i w lepszym zrozumieniu wpływu zmian klimatycznych na przyszłość ekosystemów wodnych w zlewisku Oceanu Arktycznego.
Źródło: UKW