81. rocznica powstania Armii Krajowej

Armia Krajowa kontynuowała działalność Służby Zwycięstwu Polski (SZP) i Związku Walki Zbrojnej (ZWZ). Naczelny Wódz, generał Władysław Sikorski, 14 lutego 1942 r. wydał rozkaz scalający konspiracyjne siły, co znacznie podniosło ich rangę i umożliwiło polskiemu rządowi dowodzić wszystkimi organizacjami wojskowymi, które walczyły o niepodległość kraju. AK zrzeszyła między innymi Bataliony Chłopskie, Gwardię Ludową Wolność, Równość, Niepodległość i Narodową Organizację Wojskową. Pierwszym dowódcą Armii Krajowej był generał Stefan „Grot” Rowecki.

Walka o odzyskanie niepodległości przez Armię Krajową była prowadzona na ogromną skalę. Jej członkowie prowadzili różne działania: od wywiadu i kontrwywiadu, przez łączność radiową, niepodległościową propagandę i szkolenia aż po działania dywersyjne i przygotowanie do powszechnego powstania.

Najważniejszym wydarzeniem w działalności AK, była rozpoczęta w 1943 roku przez generała Tadeusza Komorowskiego akcja „Burza”. Działania zbrojne przeciwko niemieckim wojskom w ramach akcji rozpoczęły się w styczniu 1944 roku. Do planu akcji włączona została Warszawa – tym sposobem 1 sierpnia wybuchło powstanie warszawskie, w którym wzięło udział około 50 tysięcy powstańców.

Armia Krajowa uznawana jest za największe podziemne wojsko w czasie II wojny światowej. W 1944 roku liczyła ona blisko 400 tysięcy żołnierzy, oficerów i ochotników. AK rozwiązana została 19 stycznia 1945 roku przez generała Leopolda „Niedźwiadka” Okulickiego.

Red.