Polska i Świat Dzisiaj 13:25 | Reklama
​Wybrane elementy agrotechniki w uprawie kukurydzy

materiał ilustracyjny

W ciągu ostatnich lat uprawa kukurydzy znacznie zyskała na znaczeniu, ponieważ jej areał wzrósł do ponad 1,8 mln hektarów. Stawia to powierzchnie zasiewów kukurydzy na drugim miejscu po pszenicy ozimej. Duży wzrost zainteresowania uprawą kukurydzy spowodowany jest między innymi dobrą ekonomiką produkcji, ale także postępem genetycznym w hodowli odmian. To dzięki niemu możliwe jest uzyskiwanie zadowalających plonów ziarna lub biomasy nawet na gorszych stanowiskach.

​Od siewu do zbioru

Niektóre gospodarstwa siew kukurydzy rozpoczęły, wyprzedzając optymalny termin agrotechniczny dla danego regionu. Niestety po siewie temperatura powietrza i gleby spadła co spowodowało opóźnienie kiełkowania i wschodów oraz początkowy wolny rozwój roślin. Został on jednak nadrobiony w dalszej części sezonu wegetacyjnego. W większości regionów Polski panowały bardzo dobre warunki do uprawy kukurydzy. Rozwojowi kukurydzy sprzyjał rozkład opadów. Niezbyt wysokim temperaturom w momencie kwitnienia towarzyszyła doba wilgotność powietrza — skutkowało to dobrym zaziarnieniem. Brak problemów podczas zapylenia to również mniejsze ryzyko wystąpienia głowni guzowatej kukurydzy.

​Trudny zbiór

Opady deszczu w miesiącach letnich i jesiennym spowodowały, że dojrzewanie kukurydzy znacznie się opóźniło. Dlatego też jeszcze pod koniec października, ziarno na wielu polach miało wilgotność przekraczającą 35, a nawet 40%. W takiej sytuacji zbiór jest znacznie utrudniony i spada jego wydajność. Suszenie tak wilgotnej kukurydzy jest również bardziej czasochłonne i kosztowne. W związku z tym pomimo stosunkowo wysokich plonów uprawa kukurydzy w 2025 roku może nie dawać satysfakcjonujących wyników ekonomicznych.

​Kiedy rozpocząć siew kukurydzy?

Termin siewu jest zróżnicowany regionalnie i zależy też od stanowiska, ponieważ warunkowany jest przez temperaturę gleby na głębokości siewu. Gleby lekkie o stosunkowo niskiej zasobności w wodę nagrzewają się dużo szybciej niż gleby wilgotne i zwięzłe. Przyjmuje się, że siew kukurydzy odmian flint można rozpocząć, gdy temperatura gleby osiągnie od 7 do 8 °C. Natomiast odmiany w typie dent wymagają wyższej temperatury gleby na głębokości siewu — od 10 do 12 °C. Przed rozpoczęciem siewu warto sprawdzić prognozę pogody, ponieważ spadek temperatury powietrza będzie przekładał się na wychłodzenie gleby, a co za tym idzie zmniejszenie dynamiki pobierania wody z gleby oraz samego procesu kiełkowania. Przedłużające się kiełkowanie ziarniaków i wschody zwiększają ryzyko wystąpienia zgorzeli siewek i strat w obsadzie roślin. Szczegółowe wskazówki dotyczące parametrów siewu kukurydzy, głębokości wysiewu i prawidłowego ustawienia siewnika znajdziesz tu: https://osadkowski.pl/blog-agrotechnika/siew-kukurydzy-jak-zyskac-na-plonie.

​Zwalczanie chwastów

W uprawie kukurydzy wyróżnia się dwa podstawowe terminy zwalczania chwastów przedwschodowy i powschodowy. W tym pierwszym terminie po wycofaniu substancji czynnej s-metolachlor znacznie ubyło rozwiązań, dlatego coraz większą popularnością cieszą się zabiegi wykonywane po wschodach kukurydzy. Zwykle odchwaszczanie wykonywane jest do fazy 4-5 liścia właściwego kukurydzy. 

W zabiegu powschodowym wykonywanym do fazy 4-5 liścia, należy pamiętać o konieczności połączenie działania doglebowego i nalistnego. W związku z tym do ochrony chwastobójczej wykorzystywany jest często układ 3 substancji czynnych: terbutylazyny, mezotrionu oraz nikosulfuronu. Nikosulfuron pobierany jest przez liście chwastów, mezotrion i terbutylazyna głównie przez korzenie chwastów. Zazębiające się działanie doglebowo-nalistne zwalcza chwasty, które już skiełkowały oraz zabezpiecza przed zachwaszczeniem wtórnym.

​Podstawowe nawożenie dolistne

Kukurydza niezależnie od tego, czy uprawiana na ziarno, czy na kiszonkę, wytwarza dużą ilość biomasy, a więc pobiera znacznie ilości makro i mikroelementów. Rozwój kukurydzy przypada zwykle na zmienne warunki pogodowe, które przekładają się bezpośrednio na możliwość pobierania składników pokarmowych z gleby. Zwiększa to ryzyko powstawania niedoborów ograniczających plonowanie kukurydzy. Dlatego też niezbędne jest wdrożenie do agrotechniki nawożenia dolistnego — podstawą jest dokarmianie cynkiem i innymi pozostałymi mikroelementami oraz makroskładnikami. Eksperci z Działu Doradztwa i Rozwoju firmy Osadkowski rekomendują zastosowanie w fazie 4-6 liści ALFA Mikro (2,0 l/ha) dostępny na https://osadkowski.pl/produkt/alfa-mikro-20l--s-99250 + OSD Cynk (1,0l/ha) + ALFA Makro (1,0 l/ha).

​Technologia DSG w uprawie kukurydzy

Kukurydza dobrze reaguje na nawożenie dolistne podstawowymi makro i mikroskładnikami, ale jeszcze lepiej na zastosowanie produktów wybiegających poza dostarczanie składników pokarmowych. Dlatego też w uprawie kukurydzy rekomendowane są produkty tworzące Technologię DSG:

  • IonBlue Zn

  • MAXI-GROW

  • Barrier Si-Ca

​Arcton WG w kukurydzy

Wraz z rosnącym areałem kukurydzy zwiększa się także presja chorób. Zwłaszcza jeżeli ich występowaniu sprzyja przebieg pogody, który utrzymuje dużą wilgotność w łanie przy jednocześnie wysokiej temperaturze powietrza. Najczęściej objawy widoczne są podczas osiągania przez kukurydzę dojrzałości do zbioru. Na kolbach widoczne są charakterystyczne objawy fuzariozy kolb, a wewnątrz łodygi rozwija się fuzarioza łodyg. Arcton WG indukuje naturalną odporność roślin na choroby i zmniejsza ryzyko ich wystąpienia w uprawie kukurydzy.

Uprawa kukurydzy jest tylko z pozoru prosta. W celu osiągnięcia wysokich plonów niezbędne jest wykonanie kilku zabiegów, w których wykorzystywane są sprawdzone i dedykowane produkty.

​Klucz do sukcesu: agrotechnika w praktyce

Uprawa kukurydzy wymaga precyzyjnego podejścia na każdym etapie — od właściwego wyboru terminu siewu uzależnionego od temperatury, poprzez inteligentne zwalczanie chwastów w połączeniu działania doglebowego i nalistnego, aż po kompleksowe nawożenie dolistne wzbogacone mikroelementami i produktami technologii DSG. Inwestycja w ochronę przed chorobami fungicydami indukcyjnymi, a także dostosowanie praktyk do lokalnych warunków pogodowych, przekłada się bezpośrednio na rentowność produkcji ziarna i biomasy.

Artykuł sponsorowany

Reklama Autor

-->