W intencji represjonowanych żołnierzy-górników

W latach 1949-1959 żołnierze wojskowych batalionów pracy byli przymusowo zatrudniani w kopalniach węgla i uranu oraz kamieniołomach. Wcielani do nich byli m.in. mężczyźni, których uznawano za przeciwników politycznych, niebezpiecznych dla wprowadzanego nowego ustroju w Polsce, np. członkowie organizacji niepodległościowych i antykomunistycznych. W kategorii tej znaleźli się też synowie przedwojennych policjantów, sanacyjnych urzędników, pochodzący z rodzin inteligenckich, młodociani żołnierzy AK i 2. Korpusu gen. Władysława Andersa czy synowie chłopscy, których rodziców uznano za „kułaków”. Bataliony nie były formacjami wojskowymi, a jedynie organizowanymi przez wojsko. Oddziały żołnierzy-górników organizowano na wzór radzieckich gułagów. Niewolniczą pracę w tamtym okresie wykonywało ok. 200 tys. osób.

W najgorszym położeniu znajdowali się żołnierze zatrudniani przy wydobyciu ród uranu. Zmuszanie do pracy w tych kopalniach IPN uznał za jedną ze zbrodni stalinizmu w Polsce i zbrodnię przeciwko ludzkości.

Związek Represjonowanych Politycznie Żołnierzy-Górników istnieje od 1992 r. Jego celem jest m.in. dbanie, aby młode pokolenie pamiętało o represjach, jakie ich dotknęły ze strony reżimu komunistycznego. W 2012 r. Związek został odznaczony przez bp. Józefa Guzdka medalem bł. ks. Jerzego Popiełuszki.

fot. Anna Kopeć