„Antyprzewodnik po Bydgoszczy” – książka, która zrobi z turysty survivalowca

Od pierwszych stron autor nakłada „krzywe zwierciadło” na miejską codzienność: komunikację publiczną, Dworzec Główny, praktyki kontrolerów biletów, taksówki, Wyspę Młyńską czy Operę Nova. Dominuje ironia, hiperbola i ostra publicystyczna teza. Narracja świadomie przerysowuje negatywne doświadczenia, tworząc obraz Bydgoszczy jako przestrzeni wymagającej, a chwilami wrogiej wobec odwiedzających.

„Bydgoszcz ma prezydenta, nie gospodarza.”

Książeczka balansuje między krytyką społeczno-polityczną a groteską literacką. Szyszka nie unika prowokacji, a język bywa celowo szorstki. Całość działa jak satyryczny „test wytrzymałości” odbiorcy: jednych rozbawi, innych oburzy, ale nie pozostawi obojętnym.

„Ledwie zipiące przewozy, kpina z pasażerów i mandaty wyższe niż w stolicy.”

W warstwie faktograficznej nie jest to reportaż ani informator turystyczny. To raczej lokalny paszkwil z ambicją interwencyjną: pod lupę trafiają jakość transportu, stan infrastruktury, polityka parkingowa, porządek w przestrzeni publicznej czy styl zarządzania miastem. Siła książki leży w bezkompromisowości i w konsekwencji retorycznej, która kieruje uwagę na realne, dotykalne problemy mieszkańca miasta.

„To rodzaj pewnego podręcznika przetrwania, survival manual w warunkach często spotykanej, głębokiej komuny w hardcorowym wydaniu.”

„Antyprzewodnik po Bydgoszczy” nie jest lekturą neutralną ani „miękką”. To świadoma prowokacja literacka, którą można polecić czytelnikom gotowym na ostrą satyrę i lokalny pamflet społeczno-polityczny. Nie zastąpi przewodnika, ale sprawdzi się jako impuls do dyskusji o kondycji miasta i jakości zarządzania przestrzenią publiczną.

Autor

Piotr Szyszka — pisarz i publicysta, znany m.in. z prozy popularnej. W „Antyprzewodniku” przyjmuje rolę bezkompromisowego komentatora miejskiej codzienności, korzystając z narzędzi satyry i publicystyki.