676. urodziny Bydgoszczy. Jak król Kazimierz miasto zakładał [KARTKA Z KALENDARZA]

Przeto my, Kazimierz z Bożej Łaski król Polski i pan dziedziczny ziem krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, kujawskiej i pomorskiej, podając do wiecznej pamięci, zawiadamiamy wszystkich i każdego z osobna, tak teraz żyjących jak i w przyszłości, którzy treść niniejszego pisma będą czytać, że, ponieważ powinniśmy z urzędu królewskiego nam danego przez Boga pomnażać coraz bardziej pożytki naszego królestwa, by stąd dochód teraźniejszy i przyszły wzrastał dla nas i dla naszych następców, biorąc nadto pod uwagę stałą i niezwykłą mądrość przezornych mężów Jana zwanego Kiesselhuth i Konrada, jego towarzysza, im obu i każdemu z nich oddzielnie, nadaliśmy, dajemy i udzielamy na podstawie dojrzałej rady naszych baronów pewną równinę u stóp grodu powszechnie zwanego Bidgoszczą, niezajętą i opuszczoną, dla założenia lub zasadzenia tam miasteczka lub miasta, posiadającego i przestrzegającego prawa niemieckiego magdeburskiego, które to miasto winno nazywać się Kunigesburg.

Powyższy tekst pochodzi z przywileju lokacyjnego Bydgoszczy z 19 kwietnia 1346 roku. Do obecnych czasów znany jest jedynie z odpisów, gdyż w zawierusze dziejowej oryginał przepadł bez wieści. Przywilej lokacyjny został podpisany przez króla Kazimierza Wielkiego w trakcie jego pobytu w Brześciu Kujawskim.

Gród nad Brdą stawał się z każdym rokiem coraz ważniejszym obiektem w tym regionie. Posiadanie silnego grodu powodowało możliwość trzymania w szachu całego Pomorza. I można przyjąć, że właśnie taką intencją kierował się również Kazimierz Wielki.