Jak to z Łuczniczką było, zanim do Bydgoszczy trafiła
Historia
17 mar 2022
| Redaktor

Ferdinand Lepcke, twórca bydgoskiej Łuczniczki, po raz pierwszy zaprezentował swoją rzeźbę na Wielkiej Berlińskiej Wystawie Sztuki, która trwała od 28 kwietnia do 30 września 1906 roku.
Inne z kategorii
Krytyk sztuki Ernst Schur pisał wówczas o niej z entuzjazmem na łamach „Berliner Architekturwelt”: „Stoi tam odosobniona, rozciąga łuk i patrzy w boki. Silne napięcie przed wypuszczeniem strzały jest dobrze wyrażone we wszystkich elementach rzeźby, głównie mięśniach rąk. Jest aktem niezwykłej siły i piękna. Zwarta acz żywa forma, która wydaje się masywniejsza i większa niż jest w istocie. Robi wrażenie”.
Docenił także jej „świetną linię i styl”. Łuczniczka została ponownie pokazana na dorocznej wystawie w Monachium w 1907 roku i na Wielkiej Wystawie Sztuki w Berlinie w 1908 roku oraz na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wiedniu w 1909 roku. Rzeźba stała się jedną z najbardziej udanych, docenianych i kopiowanych, niestety jedną z ostatnich prac Lepckego, zmarłego w marcu 1909 roku. Z czasem, kopie rzeźby były produkowane i oferowane w różnych rozmiarach głównie przez odlewnię artystyczną Gladenbeck w Friedrichshagen, potem także przez odlewnię w Lauchhammer.

Co najmniej dziesięć Łuczniczek naturalnej wielkości odlano w Lauchhammer jeszcze długo po śmierci Lepckego. W Muzeum Odlewnictwa Artystycznego w Lauchhammer znajduje się nawet gipsowy model Łuczniczki naturalnej wielkości. Inny model gipsowy naturalnej wielkości był w posiadaniu Coburga.
Model gipsowy oryginału stworzony przez Lepcke uważa się za zaginiony.
oprac. Piotr Winter/KPCK