Stanisław Bukowski został nowym burmistrzem Bydgoszczy [KARTKA Z KALENDARZA]

Nie wiele wiemy o młodości przyszłego burmistrza. Urodził się 7 maja 1779 jako syn radnego miejskiego Ignacego Bukowskiego. Bukowscy byli jedną z zamożniejszych rodzin w mieście. Wśród członków rodu znajdowali się burmistrz oraz kilku radnych. To ułatwiało Stanisławowi Bukowskiemu drogę do przyszłej politycznej kariery. Nie bez znaczenia był również majątek jakim dysponował.

W 1801 r. ojciec przekazał mu majątek wartości 4289 talarów, w tym kamienicę na Rynku wycenioną na sumę 3577 talarów. Majątek ten stawiał go w rzędzie bogatych mieszczan bydgoskich. 

Pod koniec listopada 1806 r. właczył się w tworzenie polskich władz w Bydgoszczy. 1 grudnia 1806 r. został urzędnikiem departamentu bydgoskiego Księstwa Warszawskiego w randze sekretarza.

29 lipca 1807 Dyrektorium Generalne zatwierdziło propozycję dyrektora policji o mianowaniu Bukowskiego burmistrzem Bydgoszczy. Jako burmistrz podlegał prefektowi departamentu bydgoskiego. Jego głównym zadaniem było utrzymanie porządku i bezpieczeństwa, ale co najważniejsze odpowiadał za ściąganie odpowiednich podatków. Na tym tle rodziły się konflikty z mieszkańcami. Nie najlepiej układała się również jego współpraca z funkcjonującą od kwietnia 1810 r. radą miejską, która podejrzewając go o nieprawidłowości w funkcjonowaniu magistratu, żądała wglądu w rachunki miejskie. W odpowiedzi na takie zarzuty Burmistrz, zasłaniając się poleceniem prefekta, próbował wymóc na radzie używanie języka polskiego w jej urzędowaniu.

W czasie wojny 1809, po krótkotrwałym zajęciu Bydgoszczy przez wojska austriackie, został przez nich wzięty jako zakładnik, wraz z kilkoma innymi znaczniejszymi mieszkańcami miasta. 

Bukowski brał udział w pracach departamentowego dozoru szkolnego powołanego w 1809 r. Ofiarowywał prywatnie pieniądze na cele społeczne, np. 20 talarów w 1808 r. na utrzymanie szkół w departamencie bydgoskim.

Zmarł w lutym-marcu 1812 r. w Bydgoszczy, w okresie pełnienia funkcji burmistrza. Jego miejsce zajął Franciszek Wyszpolski.