Relikwie bł. ks. phc. Stefana Frelichowskiego w Bazylice Mniejszej w Inowrocławiu [GALERIA]

Inicjatywę wskrzeszenia kultu bł. ks. Stefana Wincentego powzięło inowrocławskie środowisko ZHR. . Oprócz stworzenia w Inowrocławiu miejsca kultu bł. ks. Wicka stworzone zostało miejsce pamięci o męczennikach systemów nazistowskiego i komunistycznego. W inowrocławskiej bazylice otoczone czcią są już bowiem relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Nowy relikwiarz, w którym umieszczony jest relikwiarz historyczny wykonał artysta plastyk Andrzej Prokopiuk. 

W piekle niemieckich obozów koncentracyjnych zginęły miliony ludzi tylko dlatego, że wg Niemców byli niegodni życia. Wśród zamordowanych znaczny odsetek stanowili księża katoliccy. Jednym z nich był pochodzący z Chełmży ks. podharcmistrz Stefan Wincenty Frelichowski zwany przez bliskie sobie osoby Wickiem. 

Stefan Frelichowski urodził się 22 stycznia 1913 roku w Chełmży. Jako dziewięciolatek został ministrantem. W 1927 r. podczas nauki w ośmioklasowym Pelplińskim  Gimnazjum Humanistycznym w Chełmży wstąpił do Sodalicji Mariańskiej oraz do  Związku Harcerstwa Polskiego.  26 czerwca 1927 złożył przyrzeczenie Harcerskie (krzyż harcerski L. 632 seria XXXII). W następnym roku, będąc już drużynowym, uczestniczył w zlocie środowiska chełmżyńskiego z okazji Dnia Harcerza. W czerwcu 1931 r. zdał maturę, a jesienią wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie. 14 marca 1937 przyjął święcenia kapłańskie w katedrze pelplińskiej z rąk biskupa chełmińskiego Stanisława W. Okoniewskiego.

Gdy wybuchła II wojna światowa. ks. Frelichowski był bardzo zaawansowanym działaczem harcerskim. 11 września 1939 r. wraz z innymi księżmi został aresztowany przez Gestapo. Po dwóch dniach zwolniony, ale nie na długo. 18 października  został zatrzymany w masowej obławie wraz z 700  mieszkańcami Torunia. Osadzony w Forcie VII. 8 stycznia 1940 wraz z grupą ponad 200 więźniów został przewieziony do obozu przejściowego, w którym porządkował teren po walkach na Westerplatte. Następnie trafił do Stuthoffu. W połowie grudnia 1940 r. poprzez obóz w Sachsenhausen trafił do owianego złą sławą Dachau. Pomimo trudnych warunków pełnił w obozie posługę kapłańską. Na przełomie 1944/45 w obozie wybuchła epidemia tyfusu, a  ks. S. W. Frelichowski zaangażował się w pomoc chorym. W trakcie posługi sam się zaraził. Dodatkowo chorując na zapalenie oskrzeli nie doczekał wyzwolenia obozu. Zmarł 23 lutego 1945 r. 

Współwięźniowie byli przekonani od samego początku o jego świętości. Zanim spalono ciało, Stanisław Bieńka – studiujący przed wojną medycynę, zdjął z twarzy pośmiertną maskę, w której  zagipsował jeden z palców prawej ręki. Drugi palec, zagipsowany tak, by przypominał jedynie kawałek kredy, zachował ks. Bernard Czapliński. Ks. Dobromir Ziarniak z diecezji gnieźnieńskiej zachował i przywiózł do Polski kostkę z jego palca. Od śmierci ks. Ziarniaka w 1985 r. relikwiarz przechowywany był cały czas w kościele św. Mikołaja. 

7 czerwca 1999 podczas nabożeństwa odprawionego na toruńskim lotnisku Jan Paweł II dokonał beatyfikacji ks. Frelichowskiego.

W sobotę, 22 lutego o godz. 17.00 w Instytucie Prymasa Józefa Glempa, dr Robert Zadura wygłosił wykład zatytułowany „Spotkanie z Wickiem". Otwarto również wystawę „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój” – historia życia błogosławionego „Wicka".O 19.00 w Bazylice Mniejszej Imienia NMP w Inowrocławiu rozpoczęło się harcerskie czuwanie modlitewne przy sprowadzonych relikwiach. Oprawę muzyczną zapewnił zespół „Nowa Pieśń”.

Dalsze uroczystości odbyły się w niedzielę, 23 lutego o godz. 12.30. Nastąpiło wprowadzenie relikwii bł. ks. phm. Stefana Frelichowskiego do Bazyliki Imienia NMP. Mszy świętej przewodniczył Prymas Polski, arcybiskup Wojciech Polak. 

red, mat. organizatora