Gabriel Narutowicz - pechowy prezydent [KARTKA Z KALENDARZA]

Historia 9 gru 2020 | Krzysztof Drozdowski

fot. domena publiczna

8 Grudnia 1922 roku Gabriel Narutowicz został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe na pierwszego Prezydenta odrodzonej Rzeczpospolitej. Nie cieszył się długo swoją kadencją.

Bohaterowie Wolności uhonorowani w Bydgoszczy – Krzyż Wolności i Solidarności dla zasłużonych

Historia 20 lis 09:28

Nowa Wilejka: Miejsce pamięci i duchowości na wschodnich obrzeżach Wilna

Historia 1 lis 19:43

Narutowicz był politykiem z krwi i kości. Do Polski z wiecznie neutralnej Szwajcarii ściągnął go Piłsudski. Praktycznie od razu uzyskał tekę ministra w robót publicznych w rządzie Władysława Grabskiego. Pełnił tę funkcję także w pierwszym rządzie Wincentego Witosa, a także w pierwszym i drugim rządzie Antoniego Ponikowskiego.

28 czerwca 1922 r. został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Artura Śliwińskiego i funkcję tę pełnił również w późniejszym rządzie Juliana Ignacego Nowaka.

W wyborach w 1922 poparł Unię Narodowo-Państwową, związaną z Józefem Piłsudskim. Sam też kandydował z listy Państwowego Zjednoczenia na Kresach, jednak nie uzyskał mandatu poselskiego.

Pomimo sprzeciwu Piłsudskiego przyjął wysuniętą przez posłów PSL "Piast" swoją kandydature na fotel pierwszego prezydenta RP. Niespodziewanie w trakcie kolejnych głosowań pokonał uznawanych za pewniaków do urzędu Stanisława Wojciechowskiego i Maurycego hr. Zamoyskiego. Narutowicz otrzymał 289 głosów, a hr. Zamoyski – 227. Tym samym Narutowicz został pierwszym prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej.

Jego zaprzysiężenie odbyło się 11 grudnia 1922.