Wniebowstąpienie. Wywyższenie człowieczeństwa i boski triumf

Wniebowstąpienie Pańskie jest chrześcijańskim świętem obchodzonym co roku 40 dni po Wielkanocy. W Polsce, w kościele rzymskokatolickim od 2004 roku to wydarzenie celebruje się w VII Niedzielę Wielkanocną. W tym roku jest to 24 maja. Upamiętniamy tego dnia wstąpienie Zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa do nieba. W Biblii świadectwa tego faktu znajdziemy w Ewangelii według św. Marka, św. Łukasza oraz Dziejach Apostolskich. 

Tradycja głosi, iż Jezus wstąpił do nieba na Górze Oliwnej. Nie jest to przypadkowe, ponieważ właśnie tam rozpoczęła się męka Jezusa. Natomiast po Wniebowstąpieniu to miejsce przybrało inny charakter. Stało się początkiem chwały Boga-Człowieka.

Obecnie na Górze Oliwnej znajduje się Kaplica Wniebowstąpienia zwana Kopułą Wniebowstąpienia. Należy ona do lokalnej wspólnoty muzułmańskiej. Aczkolwiek z okazji tej wyjątkowej uroczystości Muzułmanie udostępniają kaplicę wspólnotom chrześcijańskim (koptyjskim i syryjskim). 

Wniebowstąpienie to boski triumf i wywyższenie człowieczeństwa. Bóg wraca do nieba nie tylko w swej boskiej naturze, ale również i w ludzkiej. W ten sposób stawia człowieka ponad wszelkie inne istoty. Jan Paweł II w encyklice „Redemptor Hominis” (łac. „Odkupiciel człowieka”) z 1979 r. podkreślił między innymi rolę człowieka: 

I dlatego właśnie Chrystus-Odkupiciel, jak to już zostało powiedziane, „objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi”. To jest ów — jeśli tak wolno się wyrazić — ludzki wymiar Tajemnicy Odkupienia. Człowiek odnajduje w nim swoją właściwą wielkość, godność i wartość swego człowieczeństwa. Człowiek zostaje w Tajemnicy Odkupienia na nowo potwierdzony, niejako wypowiedziany na nowo. Stworzony na nowo!

Wniebowstąpienie Pańskie to kolejny przejaw miłości Boga względem człowieka. Wszechmogący wywyższając ludzi, dał im władzę nad wszelkim stworzeniem na ziemi, ale też jednocześnie zobowiązał do najważniejszej posługi. Jezus przed wstąpieniem do nieba nakazał: 

Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą, węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie. (Mk 16, 15-18). 

Jest to dla nas nieustająca lekcja miłości Bożej i tryumfu Chrystusa.

Monika Kowalska/Red.