Spowiedź Ojca Świętego. Jaka była Jego duchowość?

Istnieje wiele świadectw o wyjątkowej duchowości świętego Jana Pawła II. Jedno z nich przytacza Georg Weigel, jeden z papieskich biografów. Pisze on o kardynale Wojtyle, który wezwawszy jednego z księży na dyscyplinującą rozmowę, poprosił po niej o spowiedź u tegoż księdza, przed chwilą skarconego za poważne przewinienia. 

Świadczy to, jak głęboką miłością i miłosierdziem kierował się nasz Wielki Rodak. 

Kardynał Stanisław Dziwisz, najbliższy współpracownik Jana Pawła II, opowiada z kolei o szczególnie żarliwej modlitwie jaka towarzyszyła Janowi Pawłowi II. 

(…) Niekiedy, z ciekawości, nasze siostry zerkały do kaplicy i widywały go leżącego krzyżem, pogrążonego w modlitwie. Zwykł tam także pracować, gdy przygotowywał teksty dokumentów. (…) Spowiadał się co tydzień, a także przed większymi uroczystościami i ważnymi okresami liturgicznymi. Jeszcze jako biskup stawał wraz z innymi penitentami w kolejce do konfesjonału w kościele Franciszkanów.

Inne szczególne świadectwo zostawia nam Wanna Półtawska:

(…) Gdy mogłam już z bliska obserwować, jak traktował mszę świętą, zrozumiałam (...) on żył Bogiem. Nie siebie chciał ludziom dać, ale doprowadzić ich do Chrystusa.

Duchowość Jana Pawła II, którą widział cały świat składała się z podniosłych uroczystości i pięknych watykańskich celebracji. Ale była też ta druga – prywatna, intymna. Prawdziwa droga do świętości, która powinna nas inspirować. 

jt

źródła: G. Weigel, „Świadek nadziei” ,  Kard. S. Dziwisz, „Świadectwo” , W. Półtawska, „Beskidzkie rekolekcje”

fot.Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0